به نظرم میاد یکی از کارهای مرسومی که همه آدمها چند روز بعد از سال نو انجام می دهند انتخاب یه تقویم یا سررسید جدید است ، سپس منتقل کردن اطلاعات تقویم سال قبل به تقویم جدید .
فرصت این کار تا امروز پیش نیامده بود . صفحه های تقویم جیبی را ورق زدم و روزهای خوب و شادی را برای ملت ایران آرزو کردم . مناسبت های مهم را با دقت در تقویم نو یادداشت کردم . تولد دوستان ، سالگردهای ازدواجشان ، سالروز وفات بزرگان و نامداران کشورم و خلاصه هر آنچه نمی بایست فراموش شود .
از روی دفترچه تلفن سال قبل شروع به رونویسی کردم ، از الف تا ... . از الف تا نام دوستانی که در بندند . یارانی که به حبس های چندین و چند ساله محکوم گشته اند . این اولین باری نیست که چنین سیلی سنگینی از دفترچه تلفنم می خورم . پارسال همین موقع ها بود که به شماره هایی رسیدم که طبق قانون کشورم ، طبق دستور مراجع قضایی میهنم تا سالهای سال کسی پاسخگوی این شماره ها نخواهد بود .
و درد بزرگی بر جانم نشست .
من اما پر رنگ و واضح تلفن یاران جانی ام را در دفترم یادداشت کردم . دور نیست روزی که صدای بوق تلفن در گوشم می پیچد و باز همان خنده های سرمست و باز قهقهه های از ته دل .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر